W weekend zasługujemy na parę słów otuchy. Bo chyba można je wyciągnąć z mojego czwartkowego spotkania z Zastępcą Dyrektora Biura Kadr i Szkolenia MSWiA – pełnomocnikiem ministra spraw wewnętrznych i administracji ds postępowań administracyjnych mecenasem Wojciechem Raduchowskim-Brochwiczem. Omówiliśmy bieżący stan spraw. Sprawy są rozpoznawane sukcesywnie wg. posiadanych przez komórkę możliwości. Niewystarczających możliwości, niestety. Do dnia spotkania zostało wydanych 699 decyzji pozytywnych. To niewielki odsetek w stosunku do potrzeb, ale dużo z uwagi na możliwości, którymi dysponuje organ. Negatywne decyzje nie są wydawane, bowiem organ w sytuacjach w których powinna być wydana decyzja odmowna informuje stronę w formie pisma. Według mnie niewłaściwie. W tych przypadkach, taką mamy praktykę w mojej kancelarii, traktujemy pisma jako decyzję administracyjną i składamy odpowiedni środek zaskarżenia. Do tej pory składaliśmy tylko wnioski o ponowne rozpoznanie sprawy. Dajemy jeszcze szansę organowi i próbujemy jeszcze na tym poziomie przekonać organ do naszego stanowiska. Co dotychczas w paru kwestiach, o czym poniżej, wspólnie z organem osiągnęliśmy. Pozytywne informacje w tym zakresie to potwierdzenie, że organ stosuje art 154 kpa zarówno do decyzji ostatecznych ale i takich które są zaskarżone do WSA czy NSA, cofa skargi kasacyjne, wydaje pozytywne decyzje w stosunku do osób które na mocy wyroku sądowego mają przywrócony przelicznik 0% za okres do 1990 r. Natomiast w zakresie wskaźnika 0,7 stanowisko organu jest niekorzystne dla wnioskodawców. Mamy jedną taką sprawę i będziemy pilotażowo kierować skargę do WSA. Jednak tutaj mój apel: zróbmy to na tej jednej sprawie, nie zasypujmy organu nowymi wnioskami. Dajmy szansę tym, którzy jeszcze w ogóle nie odzyskali świadczeń. Jeżeli przekonamy sąd administracyjny prawdopodobnie organ sam zacznie stosować wyłączenia w zakresie tego wskaźnika (niestety rozstrzygnięcie tez może być uzależnione od osobistych podejścia składu orzekającego, bowiem w Sądzie administracyjnym też zasiadają sędziwie mający sprecyzowane, niekorzystne dla represjonowanych poglądy na kwestie związane z oceną minionego, okresu. A do tej pory skupmy się na emerytach i rencistach, którzy muszą egzystować na bazie minimalnych świadczeń.
Kolejność rozpoznawania spraw: organ stara się w pierwszej kolejności rozpoznawać wnioski od osób, których stan zdrowia i wiek uzasadniają pilne rozpoznanie. W ostatnim czasie też priorytetowo traktowani są świadczeniobiorcy z terenów objętych skutkami powodzi. Organ, ze względu na ograniczone możliwości, do koniecznego minimum, skraca formalności.
Reasumując: nie piszmy ponagleń, skarg na bezczynność, pism ani nie wykonujmy innych czynności, które zabierają urzędnikom i prawnikom czas, który powinni wykorzystać na opracowywanie naszych spraw i wydawanie decyzji wyłączających stosowanie represyjnych przepisów. Każda skarga, telefon, kolejny wniosek wymaga zaangażowania, w których pracownicy ministerstwa nie rozstrzygają naszych spraw. Z jednej strony zrozumiała jest niecierpliwość represjonowanych, którzy nie otrzymali jeszcze bezprawnie odebranych świadczeń, w sytuacji gdy dookoła „inni” te świadczenia odzyskują, ale nie wynika to ze złej woli organu, tylko z przyczyn o których pisałam powyżej: brak odpowiedniej ilości osób przygotowujących decyzje.
Pracownicy ministerstwa z wielkim przekonaniem i empatią rozstrzygają nasze sprawy. Zatem apel o cierpliwość: moim zdaniem, co często powtarzam, dzisiaj jesteśmy na takim etapie, w ogromnej większości przypadków, że to czy otrzymamy zwrot świadczeń to nie odpowiedź na pytanie: „czy” ale „kiedy”. To ten optymistyczny przekaz na przyszłość.
Na koniec jeszcze wskazówka dla osób składających wnioski: skupiać się na istotnych okolicznościach, w szczególności koniecznie wskazywać we wnioskach przebieg służby i przesłanki z art. 8a, pamiętając że kryterium krótkotrwałości służby do 1990 i rzetelnej służby po 1990 roku to kryteria pomocnicze przy ocenie czy służba wypełnia znamiona szczególnie uzasadnionego przypadku. Zatem istotną okolicznością jest przeanalizowanie indywidualnego przebiegu służby pod kątem, w uproszczeniu, naruszania praw i wolności człowieka.
Opracowała: Anna Oszczęda
Pozdrawiamy. Redakcja BM RP.
