Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2023 o […]niekonstytucyjności ust. 3 artykułu 15c ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym[…] –

By | 17 marca 2023

…i komentarz do niego, autorstwa członka Zespołu Prawnego BM RP, Ireneusza Wojewody. Zapraszam do lektury.

W dniu 16 marca 2023 roku Sąd Najwyższy w wyroku sygn. akt II USKP 120/22 uznał za niekonstytucyjny ustęp 3 artykułu 15c ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (…) i ich rodzin.

Źródło: https://serwisy.gazetaprawna.pl/emerytury-i renty/artykuly/8681978,gremialne-obnizenie-emerytur-bylych-funkcjonariuszy-prl-jest-niekonstytucyjne.html

Sąd Najwyższy uznał, że: „Bezwzględne „ścięcie” wszystkich emerytur byłych funkcjonariuszy służb PRL do poziomu przeciętnej emerytury wypłacanej przez ZUS jest niezgodne z Konstytucją, a SN może tak orzec, gdyż Trybunał Konstytucyjny zwleka z orzeczeniem w tej sprawie ponad 5 lat”.

Jak się wydaje orzeczenie to stanowi kolejny krok, który może doprowadzić do praktycznego i trwałego derogowania ustawy represyjnej z systemu prawnego. Niewątpliwie, jednakże, to rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego nie budzi entuzjazmu u większości represjonowanych. Nie wiemy, dlaczego Sąd Najwyższy uznał, iż służba od marca 1986 roku do października 1989 roku na stanowisku referenta techniki operacyjnej w Wojewódzkim Urzędzie Spraw Wewnętrznych w Wydziale Radiokontrwywiadu SB, a następnie od końca 1989 roku do kwietnia 1990 roku na stanowisku inspektora referatu paszportów w Rejonowym Urzędzie Spraw Wewnętrznych, była służbą na rzecz totalitarnego państwa.

Źródło: https://www.rp.pl/mundurowi/art38142141-salomonowy-wyrok-w-sprawie-bylego-funkcjonariusza-sb

Czy Sąd Najwyższy kierował się w tej sprawie uchwałą z 16 września 2020 roku?

Przede wszystkim nie znamy pisemnego uzasadnienia wyroku, i co równie ważne, treści skargi kasacyjnej, którą rozpatrzył Sąd Najwyższy. Należy pamiętać, iż: „ Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia od prawomocnych orzeczeń sądów drugiej instancji o wysokim stopniu sformalizowania, czego wyrazem jest m.in. art. 3983 § 1 k.p.c., który wymaga oparcia skargi wyłącznie na określonych w  tym przepisie podstawach. Zakres kontroli Sądu Najwyższego w ramach rozpoznawania skargi kasacyjnej jest ograniczony w stosunku do innych środków zaskarżenia, w tym apelacji wnoszonej do sądu drugiej instancji, co zobowiązuje sąd drugiej instancji do rozpoznania sprawy w granicach zaskarżenia (art. 378 § 1 k.p.c.), a nie tylko rozpoznania zarzutów podniesionych w tym środku odwoławczym.

W następstwie wniesienia skargi kasacyjnej Sąd Najwyższy nie  rozpoznaje sprawy, lecz skargę w granicach zaskarżenia oraz w granicach podstaw.

W granicach zaskarżenia Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania (art. 39813 § 1 k.p.c.). Sąd  Najwyższy związany jest przy  tym ustaleniami faktycznymi stanowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia (art. 39813 § 2 k.p.c.).” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2018 roku, sygn. akt I CSK 653/17).

Zatem należy pamiętać, że również zarzuty przedstawione w skardze kasacyjnej determinują treść orzeczenia Sądu Najwyższego.

Pozdrawiamy. Redakcja BM RP.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.